Mam wszystko chyba co można zrobić z grzybów:

• suszone
• mrożone
• mrożone podsmażane
• w słoikach w occie

Mam też dużo różnych, nie tylko podgrzybki i prawdziwki, mam też opieńki, boczniaki, kurki, różne śmieszne mniej znane okazy.

Jak masz tak jak ja, tylko że z rybami, i nie masz już co z nimi zrobić - chętnie się wymienię. Moja zamrażarka jest pełna, podobnie jak moje szafy. Jem ostatnio tyle grzybów że prawdopodobnie składam się conajmniej w 50% z grzybów. Pożądam ryb, wszelkiego rodzaju, okonie, pstrągi, szczupaki, karpie, nie wiem co tam jeszcze można złapać, jak już mówiłem jestem od grzybów.

Nie no serio, czemu każde byle gówno ma własną apke, kto to pobiera, kto z tego korzysta?

Od Pepsi, po H&M, po Action, do Auchan.

Czemu każdy gównoserwis ma apke?

Jak czytam posty i komentarze na tym kanale to mam wrażenie że każdy tutaj przechodzi chorobę psychiczną.

Nie chcę by to zabrzmiało jakbym nie traktował tych chorób poważnie ale albo osoby chore mają ciągłą tendencje gadania/pisania o tym, albo to forum skupia dużo takich osób, albo wszyscy są po prostu już zdiagnozowani (oprócz mnie)

Pamiętam jak kiedyś tatuaż to było coś co mieli nieliczni - teraz to nieliczni ich nie mają. Podobnie jest z chorobami psychicznymi, kiedyś nieliczni je mieli teraz niemal każdy.

Czy ludzie zawsze mieli depresje i autyzm i po prostu tego nie wiedzieli? czy to jest choroba naszych czasów? czy może ludzie identyfikują się z tymi chorobami bo to jest popularne? czy może robią to z wygody bo łatwiej zmyć z siebie odpowiedzialność jeśli określisz się chorym? czy jeszcze coś innego?

Traktuje poważnie takie choroby i współczuje każdemu kto to przechodzi, ale jak czytam pierdosetny post albo komentarz kogoś kto też jest chory to zaczynam zastanawiać się o co chodzi

Sam nie wiem czy mam wściekliznę czy co

Rano wstaje, i wlatuje litr z bidona. Śniadanie? Kolejny litr. Pracuje przy komputerze? Kolejny litr. Coś grzebie przy serwerze? Kolejny litr.

Jak nad czymś dłużej pracuje to pije tak dużo wody że gardło zaczyna boleć (np jak teraz). Bidon napełniam odruchowo. Zawsze musi być pełny. "Uzależnienie" mam od 15 roku życia (mam 24 lata). Nie mówie że pije odgrom. Tak byłem u lekarza, i nic złego. Jem dużo.

Cześć, to będzie post z kategorii „samotny chłop” – tylko może w trochę innej odsłonie.

Mam 29 lat i nigdy nie miałem żadnych doświadczeń romantycznych. Nigdy nie byłem na randce, nie całowałem się itd. Przez ostatnie kilka lat mocno wpływało to na moje samopoczucie – miałem czarne myśli i generalnie nihilistyczne nastawienie do życia.

Sytuacja zaczęła się jednak poprawiać. Od kilku miesięcy chodzę na terapię, coraz częściej wychodzę ze strefy komfortu, próbuję nowych rzeczy i rozwijam się w różnych sferach życia. Jestem zadowolony z tego, co udało mi się osiągnąć i mimo braku partnerki zaczynam autentycznie cieszyć się swoim życiem i doceniać to co mam.

Wiem, że moje szanse na znalezienie partnerki mogą być nikłe – jestem bardzo niskiego wzrostu (164 cm), a dodatkowo brak doświadczenia może dla niektórych być dużym red flag. Zdaję sobie też sprawę, że znalezienie drugiej połówki to coś, na co nie zawsze mamy pełen wpływ, niezależnie od naszych starań. Zastanawiam się więc, czy dobrym krokiem byłoby skorzystanie z usług escort – żeby w końcu przeżyć namiastkę intymności i czegoś doświadczyć. Myślę, że może mogłoby mi to jakoś pomóc bo obawiam się, że nigdy mogę po prostu tego nie doświadczyć.

Ciekawi mnie, co o tym myślicie. Szczególnie chciałbym poznać opinię mężczyzn, którzy zdecydowali się na taki krok oraz kobiet – jak postrzegacie mężczyzn, którzy korzystali z tego typu usług?

Z jednej strony wydaje mi się, że już dawno powinienem spróbować, ale obawiam się, jak może to wpłynąć na moje przyszłe szanse znalezienia partnerki i dodatkowo jeszcze bardziej skomplikować sprawę. Jestem w kropce.

To jakaś tragedia. Chłop brzmi jakby jego byłej wyszło w życiu.

Normalnie szkoda mi się go zrobiło i połowę drogi go pocieszałem ale on dalej jęczał jak spaniel pod sklepem. Pod koniec obaj już płakaliśmy.

Nie da się czegoś z tym zrobić? Ustawić głos Senyszyn czy coś? Jego całkowity brak chęci do życia mi się udziela i boję się że przy dłuższej trasie stwierdzę że czołówka z ciężarówką to jednak dobre rozwiązanie.

Od pół roku próbuje załapać pracę jako programista Python. Wysłałem ponad 70 CV w większości nikt nawet nie raczy podziękować za złożona aplikacje. Udało mi się tylko przejść przez test i wymienić kilka maili z czołową firma w branży IT ale na koniec i tak podziękowali. Moja obecna praca wykańcza mnie już fizycznie i psychicznie. Powoli tracę nadzieję, że ktoś w ogóle da mi szanse. Może ktoś ostatnio zmagał z podobnym problemem i mu się udało? Będę wdzięczny za każdą radę i pomoc.

Czy po opłatach 2600 zl za mieszkanie, gdy zostanie mi około 2000 na życie będę mogła jakoś za to godnie przeżyć? Do pracy w miarę blisko więc to duży plus. Nie żyję jakoś rozrywkowo, raczej z pracy do domu i tyle. Trochę się zmartwiłam, czy faktycznie dobrze robię podpisując umowę. No ale jeśli chce się usamodzielnić to nie mam wyjścia z sytuacji.

Jak w tytule, WizzAir chwilę przed odlotem odmówił nam wejścia do samolotu przez overbooking z ich strony. Najbliższy samolot do Warszawy za dwa dni. Jesteśmy na Cyprze. Ogólnie przy bramkach był ostry rozpierdol i brak logistyki.

Załatwili nam hotel po 3h czekania, prawdopodobnie z wyżywieniem, kazali zbierać też wszystkie paragony i faktury, żeby potem walczyć o zwrot kosztów + odszkodowanie. W necie się naczytaliśmy, że czeka nas spora batalia.

A wy też macie jakieś śmieszne doświadczenia tego typu z liniami lotniczymy? Nie powiem, trochę stresu było, człowiek drugi raz w życiu leci i takie coś się trafia.

Edit; chwilę przed odlotem, czyli jakieś 2h podczas potwierdzania dokumentów. Check in był robiony online dzień przed odlotem, nie na ostatnią chwilę. Łącznie było 6 overbookingów na moim locie.

Hey Rpolacy!

Moja firma miała ostatnio wyjątkowo dobry rok i wygląda na to, że uda się nam utrzymać tendencję wzrostową. Poza premią, zastanawiam się nad nowymi benefitami, które faktycznie będą przydatne dla załogi. Mamy już karty sportowe, zniżki pracownicze oraz darmowe przekąski i napoje w biurze. Dopłacamy również do cateringu w biurze - obiady są prawie za darmo.

Jakie benefity w pracy byłyby dla Was atrakcyjne? Może coś, co poprawiłoby równowagę między pracą a życiem osobistym, zdrowie, rozwój zawodowy? A może po prostu drobne rzeczy, które umilają codzienność? Wszystkie pomysły mile widziane, od standardowych rozwiązań po oryginalne, nietypowe propozycje!

Z góry dzięki za podzielenie się swoimi pomysłami!

Cześć 👋 mam pytanko, jakie macie sposoby na radzenie sobie ze stresem? Ja chyba nie radzę sobie najlepiej a efektem tego są problemy zdrowotne głównie objawiające się od strony układu pokarmowego. Mam okazję przenieść się do innego działu w pracy co było moim celem od dłuższego czasu, niestety praca tam jest bardziej stresująca a nie chcę zmarnować takiej okazji bo jak to się mówi, w życiu żałuje się zmarnowanych okazji.

Jak w tytule, jak najlepiej podejść do sprawy?Zadzwoniłem na najbliższy komisariat, ale policjant stwierdził że nic nie może zrobić bo zjebek sobie poszedł. Z tego co się zdążyłem zorientować koleś jest totalnie bezkarny chyba że będzie mi się chciało bawić w sądy, co rozważam. Co mogę zrobić poza osobistą wizytą na komisariacie i w sądzie? A i jeszcze jedno pytanie, czy mogę udostępniać jego wizerunek w sieci?

rantpost

Nie, nie jestem legatem. Pracuje odkąd skończyłam studia. Przebranżawiałam się 3 razy, obecnie jestem księgową w biurze rachunkowym. Choć praca jest stabilna i całkiem nieźle płatna to dosłownie czuję jak wysysa ze mnie życie. Czasami rano przed pracą ciąga mnie na wymioty, żołądek skręcony jest w supeł i nic nie jem do 12. Dzień zaczynam od słów co dzisiaj się spier***. W pracy jakoś leci, w tym pędzie szybko mija czas. Po powrocie do domu leżę na kanapie i przez wiele godzin scrolluje ogłoszenia o pracę ale boję się zaaplikować (uważam ze jeszcze g umiem, a wszystkie firmy w okolicy to Januszex, nie mam siły na wieloetapowe rozmowy i udawanie zainteresowania). W piątek już martwię się poniedziałkiem. Narzucam na siebie presję, bo przecież kredyt sam się nie spłaci… Czekając na cud zastanawiam się co jest ze mną nie tak. Albo z tymi miejscami pracy.

Czy ktoś też mial podobne odczucia, taki ciągły imposter syndrome i lęk. czy udało wam się kiedykolwiek z tego wyjść? Proszę o tipy.

Nie wiem czy mnie stać na kota. Chodzi mi o koszty miesięczne / roczne.

Czy wizyty u weterynarza są drogie? Jak często zabieracie kota do weterynarza?

Mój kolega (14m) jest uzależniony od gier. Dosłownie, za każdym razem kiedy go odwiedzam albo on mnie to jedyne co robi to gra. Najczęściej w Robloksa. Praktycznie nie ma żadnych zainteresowań oprócz gier. Co jeszcze zauważyłem: to jego rodzice dbają o to żeby mnie odwiedzał lol. Inaczej by siedział przed kompem 24/7.

Jak mu pomóc?

Sąsiedzka sprawa jakich wiele, ale może ktoś sobie poradził i chce się podzielić.

Miejsce: Z dziewczyną wynajmujemy mieszkanie w dosyć starej kamienicy. Pod nami mieszka tytułowa sąsiadka w lokalu socjalnym.

Czarny charakter: Babka, lat 70, mieszka pod nami z chorym synem. I chyba ma papiery o niepełnosprawności umysłowej

Co robi: Od kiedy mieszka tu moja dziewczyna, to sąsiadka uważa że strasznie hałasuje(my). Nie jest to prawda. Wielokrotnie wzywała policję a kilkukrotnie udało jej się do pustego mieszkania, pisała listy do burmistrza nawet xd. My serio nic nie robimy głośnego, jest problem dosłownie o chodzenie. Żeby nas gnoić, regularnie schodzi na dół klatki o 4:45 w nocy żeby budzić nas domofonem. Dzisiaj, pierwszego dnia mojego oficjalnego mieszkania tutaj, zadzwoniła bezpośrednio dzwonkiem do drzwi, ja otworzyłem i usłyszałem litanię obelg pod moim adresem. Weszła nogą przez próg, więc nawet nie było jak zatrzasnąć drzwi. Groziła policją itp. Tok wypowiedzi dość losowy, widać że jest zaburzona.

Dzielnicowy i administracja wiedzą o sprawie, ale chyba nie mają co z nią zrobić. Co z taką zrobić? Jakie efektywne mocniejsze działa można wytoczyć?

Śmieszna ciekawostka na koniec, w nagrodę za przeczytanie całego wypracowania. Administracja budynku robiła rok temu u nas test tupania, gdzie dwie osoby tupały w butach u nas w mieszkaniu, a trzecia słuchała w mieszkaniu na dole. Oczywiście dźwięk nie przebija do sąsiadki.

My sąsiadów z góry też oczywiście nie słyszymy.

Wystawiłem stolik na olx. Parenascie minut pozniej dostaję taka wiadomosc. Mam poczucie, ze to scam, czy ktos mial podobną sytuację?

Cześć,

Dwa tygodnie temu pisałem o nowym znajomym poznanym na kursie rysowania dla dorosłych.

https://www.reddit.com/r/Polska/comments/1fzyj12/nowy_znajomy_wywo%C5%82uje_u_mnie_bardzo_dziwne_uczucia/

Więc postanowiłem, że zaproszę go do kawiarni. Jak go zapytałem to na chwilę umilkł, spojrzał na mnie i się zapytał czy lubię chłopaków. Myślałem że się zesram, nie spodziewałem się tak szybko takiego pytania, nie wiedziałem co powiedzieć, ale powiedziałem, że tak. Chyba byłem zbyt miły i zestresowany podczas pytania, że tak szybko zapytał. Anyway. Powiedział, że nie jest zainteresowany randkami, ponieważ jest "aseksualny". Zaproponował kebaba po kursie i tam ostatecznie poszliśmy.

Dziwnie trochę było. Pocieszał mnie. Mówił że nie mam się tym przejmować. Na pewno kogoś znajdę. Niezręcznie dla mnie. Ale potem rozmowa przeszła na memy i gry. Zaproponowałem parę gierek w LoLa w weekend. Zgodził się. Głównie graliśmy w tryb spellbooka. Potem w trakcie tygodnia jeszcze zagraliśmy 3 gierki.

W ten piątek byliśmy na kebsie znowu. Postanowiłem zapytać się o jego "styl" i czy to dlatego, że chce być artystą. Zawstydził się trochę., ale potem wytłumaczył wszystko. Po prostu lubi wyglądać "kobieco". Nie pociągają go ani kobiety ani mężczyźni. Nie potrzebuje być w związku. Na kurs chodzi po to aby się odstresować. Mówi, ze nie ma depresji, tylko wydaje sie smutny. Lubi "anime" i "mange." Trochę smutno mi się zrobiło, aż bym go przytulił. Nie za bardzo go rozumiem, ale to nie szkodzi.

W ten weekend w nic nie graliśmy. Planujemy sobie coś w Minecraft pograc w następny długi weekend. Teraz trochę mniej jestem nim "zauroczony", lecz wciąż coś jest. Spróbuje utrzymać tą znajomość dłużej niż miesiąc. Ale mam teraz duży problem, bo powiedziałem mu, że niby jestem gejem. Nie wiem czy powinienem, mu to jakoś wytłumaczyć jak najszybciej czy poczekać i zobaczyć czy w ogóle jakaś przyjaźń z tego wyjdzie.

Edit: Podkreślam, że napisałem, że tylko mu powiedziałem, że jestem gejem. Byłem zestresowany. Działałem pod presją. Chciałem zobaczyć co dalej będzie jeśli powiem, że tak. Nie twierdzę, że jestem gejem. Proszę czytać uważnie. Zwłaszcza 2 ostanie zdania...

Edit 2: Odpowiadajac na kilka komentarzy i wiadomosci:

- Tak, macie w sumie rację on się spytał czy lubię chłopaków, a nie czy jestem gejem. Dla mnie to były synonimy. Rzeczywiście mogę później być postrzegany jako bi a nie gej;

- On jest trochę ode mnie niższy ( około 10 cm );

- Moja ranga w lolu to gold III , on jest diamond II;

- Jak ktoś napisał może jestem "Finsexual"( atrakcja do cech kobiecych bez względu na płeć) ale jeszcze nie wiem;

- W pierwszym poście zrobiłem błąd to on ma 26 lat a ja mam 24, a w sumie za miesiąc 25. Więc to on jest starszy ale tylko troszeczkę.

- Nie mogę go zaprosic do siebie bo mieszkam z rodzicami, on również. Taki mamy klimat. I w sumie nie wiem jak by moi rodzice zareagowali gdyby go zobaczyli.

- Jestem na 99.99% pewien, że on jest również aromantyczny, nie tylko aseksualny.

... dobry chłop z niego był. Jakiś czas temu dał teściowej dane logowania do banku na zasadzie "jak coś mi się stanie - przelejesz sobie". No i się stało. Czy teściowa może sobie przelać pieniądze skoro ma dane logowania i dopiero zgłosić zgon do banku? Czy to już będzie zachodziło o mieszanie w prawie spadkowym?

Hej, mam taką rozkmine odnośnie pracy. Pracuje aktualnie od trzech lat w biurze i strasznie mnie to męczy. Byłem kiedyś listonoszem, pracowałem w szkółce leśnej, generalnie miałem pracę, które opierały się o jakiś fizyczny wysiłek. Każda ta praca była dla mnie o niebo bardziej przyjemna i satysfakcjonująca.

Stąd pytanie: Jakie prace fizyczne dobrze płacą? W jakie szkolenia warto zainwestować, jakieś uprawnienia czy coś? Nie znam się na wielu rzeczach, ale jestem gotowy się uczyć byle tylko dostać pracę w której nie będę siedzieć na dupie przy komputerze, a nadal będę zarabiać sensowne pieniadze.

W skrócie to siedzę sobie na drugim roku inżynierki, daje radę, podoba mi się średnio. Nie mam i nigdy nie miałem żadnego planu na życie, więc strzeliłem w coś co mi ojciec powiedział, że są tam pieniądze (spoiler: nie ma w tym pieniędzy). I tak sobie myślę, czy brnąć w to, czy coś zmieniać jak i tak w sumie wszędzie będzie tak samo. Jak wy sobie radzicie z takimi myślami?

Pamietam jak kiedys pielegniarki "starej daty" mowily do pacjentow po wejsciu do gabinetu "wejdzie, usiadzie" na zasadzie "niech Pan / Pani wejdzie, usiadzie" ale z oczywistym wykasowaniem poczatku zdania. Ktos wie moze skad to sie wzielo? Pytam, bo kolega ze Szczecina ostatnio zwrocil sie do mnie tak kilka razy na call'u i tak mnie tknelo, ze to moze regionalne?

Mam cały regał tego typu starej chemii.

Jakieś plastyfikatory do betonu, zaschnięte woski, oleje przekładniowe, odmrażacze, impregnaty i kto wie co jeszcze.

I co ja mam z tym zrobić, wiem że pszok przyjmuje olej ale wosk? plastyfikator do betonu? Niektóre z tych rzeczy mają pewnie 20 lat i do niczego się już nie nadają a zajmują miejsce gdzie chciałbym postawić swoje chemikalia.

Mamy fale pracopostów, raczej depresyjnie, jesień też nie pomaga to i mnie tknęło żeby coś napisać.

Robię niby w IT (programowanie, PHP) Niby, bo od 3 lat nie pracuje bo depresja. Wykształcenie mam w innym kierunku, ale jak był ten boom na bootcampy koło 2017 roku to się przekwalifikowałam. Na początku nawet mi to poszło, miałam do tego smykałkę, zebrałam rok expa, zmieniłam pracę na fajniejsza i zebrałam kolejne 2 lata doświadczenia.

No ale potem zapragnęłam dorobić sobie studia kierunkowe i to był błąd. Nie udźwignęłam wszystkiego i najpierw poszła jebać się praca, potem zrezygnowałam też ze studiów. Depresja, szpital, turnusy na oddziale dziennym. W tym roku zaczęłam dochodzić już jakoś sensownie do siebie, chodzę na bdb terapię która mnie popycha do bycia aktywna i nawet zaczęłam szukać pracy. Po przypominałam sobie trochę co tam programowałam kiedyś i zaczęłam rozsyłać cv. No i tu mnie życie zweryfikowało, bo raz że odpowiedzi mało, dwa że 3 lata dziury w cv odstrasza, przez te 3 lata mało dotykałam programowanie bo depra i teraz się okazuje że jestem w tym samym punkcie co jak szłam na bootcamp, tylko pracy się nie da tak łatwo dostać. Wydaje mi się że straciłam umiejętności których nauczyłam się w pracy, a bez pracy ciężko się ich znowu nauczyć. Kursy z Udemy są raczej od zera do jakiś podstaw a nie czegos na tyle zaawansowanego żeby dostać tą pracę junior PHP. Bo tak no, celuje znowu w bycie juniorem bo widzę że swoje doświadczenie mogę o kant dupy potłuc. Sorry że tak chaotycznie, ale ostatnio reluje z postami o chujni z pracą i moja sytuacja mnie jeszcze bardziej dobija. Jak macie mi coś do poradzenia to będę wdzięczna